191.📌Please forgive me.📌 #ได้โปรดให้อภัยผมและกลับมาหาผมโดย : J.P. JAY

191.📌Please forgive me.📌

#ได้โปรดให้อภัยผมและกลับมาหาผม

โดย : J.P. JAY

👉นิยายแนวดราม่าหนักหน่วง พล็อตน้ำเน่าละครหลังข่าว พระเอกเรื่องนี้เลวและใจร้ายมากๆ กลับมาเพื่อแก้แค้นนายเอก ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ ขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมารึเปล่า

นายเอก "รุษ" ดวงซวยถูกไล่ออกจากงาน เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ถูกเจ้าของตึกคนใหม่ไล่ออกจากห้องเช่าที่เคยอยู่ตั้งแต่เด็ก น้องก็กำลังเรียนอยู่มหาลัยปีสอง แม่ก็ป่วยต้องฟอกไตทุกอาทิตย์ นายเอกเป็นเสาหลักของครอบครัว ภาระเยอะ อยู่ดีๆก็ถูกยื่นซองขาวกลายเป็นคนตกงาน ไปสมัครงานที่ไหนก็เงียบกริบ ตกงานมาหลายเดือนแล้ว จู่ๆก็มีบริษัทนึงติดต่อมานัดให้ไปสัมภาษณ์งาน ทั้งๆที่ไม่เคยสมัครงานบริษัทนี้เลย แต่นายเอกก็ลองไปดู สถานที่นัดกลับเป็นบ้านหลังหนึ่ง พอเข้าไปในบ้านก็ต้องตกใจเมื่อประธานบริษัทที่นัดสัมภาษณ์นายเอกคือพระเอก "ไตร" คนรักเก่าของตัวเอง พระเอกเปลี่ยนไปมาก แววตาว่างเปล่า เฉยชา ปากคอเราะร้าย แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ดูก็รู้ว่าเกลียดนายเอกมาก  บอกเจตนาชัดเจนเลยว่ามาเพื่อแก้แค้นที่โดนนายเอกสวมเขา ความแค้นบังตา พระเอกเจ็บนายเอกก็ต้องเจ็บเหมือนกัน ยื่นข้อเสนอให้นายเอกมาทำงานด้วย  งานหลักคือคนทำความสะอาด งานรองคือนายบำเรอ แลกกับแม่ได้รับการรักษาและน้องชายนายเอกจะได้เรียนสูงๆ ที่นายเอกไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับก็เป็นเพราะฝีมือพระเอก  อยากจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดแต่พระเอกคงไม่เชื่อ เรื่องทั้งหมดแม่พระเอกเป็นคนสร้างขึ้นมาให้พระเอกเข้าใจผิดว่านายเอกสวมเขาให้ ที่ยอมทำตามคำขอของแม่พระเอกเพราะถูกขู่เอาชีวิตทั้งครอบครัว  พระเอกพูดจาดูถูกเหยียดหยามนายเอกเลยโดนนายเอกตบ พระเอกก็ตบคืน (เลว) ไม่มีความปราณีหรือสงสารใดๆมีแต่ความสะใจ  พระเอกทำทุกวิธีทางบีบนายเอกให้จนตรอกสุดท้ายก็ต้องยอมรับข้อเสนอ ย้ายมาอยู่กับพระเอก   ให้ทำงานเป็นพนักงานทำความสะอาดที่บริษัท  กลับบ้านมาก็รับใช้พระเอกเป็นนายบำเรอ คำพูดคำจารุนแรงมาก ทำร้ายร่างกายและจิตใจ  ที่ต้องยอมเพราะเอาชีวิตของแม่นายเอกมาต่อรอง ใจร้ายมากๆ  วันแรกก็บอบช้ำรุนแรงไม่มีอ่อนโยน กะฟาดอย่างเดียว ข้าวปลาก็ไม่อนุญาตให้กิน ไม่ทะนุถนอม ไม่มีความเห็นใจ ไม่มีความเมตตา  จากพนักงานบริษัทเงินเดือนสูงกลายมาเป็นแค่คนทำความสะอาดได้ค่าแรงแค่ขั้นต่ำ ทำลายศักด์ศรี เหยียบย่ำให้จมดิน เหมือนลูกไก่ในกำมือเป็นที่ระบายอารมณ์ เขาสั่งอะไรก็ต้องทำ เอาแต่ใจ เป็นเจ้าชีวิตไม่ทำก็อารมณ์ร้ายใส่ ใจร้าย ปากก็ร้าย 

พระเอกมีคู่หมายคนที่คู่ควรจะแต่งงานด้วยแล้ว แต่ก็มายุ่งกับนายเอก พักกลางวันเห็นนายเอกอยู่กับผู้ชายคนอื่นก็หึง ลากเข้าโรงแรมไม่แคร์สายตาใคร ข้าวปลายังไม่ตกถึงท้องก็จะทำ จะทำอะไรทำไปนายเอกยอมหมด สั่งไม่ให้ไปทำงานแล้วให้ทำหน้าที่แค่นายบำเรอ เพราะยังรักจึงเจ็บปวดอยู่แบบนี้  เพราะคำว่าไม่คู่ควรจึงต้องยอมถอย ยอมให้พระเอกเข้าใจผิดจนเกลียดชังกันขนาดนี้ กล้ำกลืนฝืนทนกับคนอารมณ์ร้าย ต้องคอยมารองรับอารมณ์ มีแต่ความทุกข์ทรมาน เจ็บปวดทุกครั้ง น้ำตาไม่ได้ทำให้พระเอกใจอ่อนได้เลย หึงไม่พอใจถ้าคุยกับคนอื่น พระเอกเมาถ่ายคลิปตอนจูบนายเอกลงIG นายเอกถูกมองว่าเป็นมือที่สาม พระเอกก็ปล่อยให้คนคิดกับนายเอกไปแบบนั้น (ใจร้ายมากเลยสงสารนายเอก)ให้โดนกระแสสังคมรุมด่า  ถูกตราหน้าว่าแย่งแฟนคนอื่นทั้งๆที่เขากำลังจะแต่งงาน ยัดเยียดตำแหน่งเมียน้อยให้ ทรมานนายเอกข้าวปลาไม่ให้กิน จนนายเอกเป็นลม พานายเอกเข้าบ้านใหญ่ในฐานะคนรับใช้และเมียน้อย ให้นอนเรือนคนใช้  นายเอกได้เจอกับแม่พระเอกอีกครั้ง แม่พระเอกไม่มีฤทธิ์เดชอะไรแล้วเพราะนางป่วยเป็นอัมพฤกษ์ครึ่งซีกและเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย แม่พระเอกรู้สึกผิดและอยากขอโทษนายเอก ให้นายเอกย้ายมาพักบ้านใหญ่ในฐานะแขกของนาง พระเอกไม่พอใจหาว่านายเอกไปเป่าหูแม่ตัวเอง ถูกผลักอย่างแรงจนท้องชนกับขอบเตียงจนหมดสติไป พระเอกพาส่งรพ.นอนเฝ้าเขาเป็นห่วงเขาแต่พอเขาฟื้นก็ปากไม่ดีใส่  วางมาด ใจนึงก็รักใจนึงก็อยากแก้แค้น  ประกาศยกเลิกงานแต่ง นายเอกก็ถูกตราหน้าว่าทำงานแต่งเขาล่ม พระเอกก็ใจดีกับนายเอกขึ้นมานิดนึง จากไม่ยอมให้นายเอกไปเยี่ยมแม่ก็ยอมพาไป แล้วค่อยมารับกลับ พระเอกดันไปเจอนายเอกคุยกับน้องที่ทำงานเก่า โกรธมากโมโหหึง ด่านายเอกสันดานร่านไม่ฟังคำอธิบาย ลากนายเอกมาลงโทษที่บ้าน ต่อหน้าคนรับใช้ต่อหน้าแม่ตัวเอง เป็นคนที่หึงรุนแรงมาก ไม่สนใจใครทั้งนั้น ไม่พอใจทีไรลากไปจบที่เตียงทุกที จนแม่พระเอกทนสงสารนายเอกไม่ไหวเลยบอกความจริงทั้งหมดว่าแม่เป็นคนจัดฉากและข่มขู่นายเอก

พระเอกพอรู้ความจริงก็เสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำไป ตลอดเวลาไม่มีเวลาไหนที่ให้นายเอกได้พักจากความเสียใจ ได้พักร่างกายจากเรื่องบนเตียงจนร่างกายซูบผอม มีแต่ท่าทีหวาดกลัว พระเอกคุกเข่าขอโทษนายเอก ขอให้ให้อภัยกัน แต่สิ่งที่ได้รับคือว่าเฉยชา สิ่งที่พระเอกทำมันเกินให้อภัย นายเอกไม่ยกโทษให้ ขอกลับบ้านก็ยอมให้กลับ  ขอกลับไปทำงานที่เดิมก็ให้ไป ความผิดกองท่วมหัวแต่พระเอกก็ยังกะล่อนและหน้ามึนเหมือนเดิม อยากง้อขอคืนดีเขาอะไรก็ต้องยอมหมดในวินาทีนี้ จะตามง้อจนนายเอกจะให้อภัย มาป้วนเปี้ยนจนนายเอกจะใจอ่อนหลายครั้งแล้ว แต่ก็เตือนตัวเองว่าอย่าให้อภัยง่ายๆ พระเอกน่ะร้ายและเจ้าเล่ห์จอมวางแผน แต่นายเอกก็ใช่ยอมง่ายๆแกล้งเอาคืนบ้าง  พระเอกก็หน้ามึนหน้าทน ไล่ก็ไม่ไป สุดท้ายเอามีดกรีดแขนตัวเองจนนายเอกยอมใจอ่อนและให้อภัย จบแฮปปี้เอนดิ้งจ้า